Over de 1e wedstrijd van het zestal

Nieuwe ronde, nieuwe kansen

VSG 4 - Nijkerk 1: 4 – 2

Met een bijzonder sterke teamgeest reisde ons zestal af naar Ermelo, om daar de sportieve uitdaging aan te gaan met het 4e zestal van het Veluws Schaakgenootschap (VSG).

Met alleen de rating van beide teams op het netvlies, zouden wij, dat is mijn mening, moeten kunnen winnen, maar ….

Wat zegt een rating? Deze avond heeft mij geleerd, eigenlijk bevestigd, dat het ook maar een getal is, niet meer maar ook niet minder.

Tegen een in Nijkerk geboren jeugdige tegenstander was ik ontevreden over mijn opening. Als je dan op de 14e zet al de dame inlevert, tegen een paard dat dan weer wel, loop je vanaf dat moment achter de feiten aan. En dat deed ik dus. Tevergeefs hopend op een misstap van de jongeman kreeg hij steeds meer grip op de partij. Nog zo lang mogelijk gerekt tot de 26e zet, moest ik na ongeveer 40 minuten schaken het hoofd buigen.

Bij Willem was ik getuige van een cadeautje aan zijn opponent. In een voor hem lastige stelling met weinig manoeuvreerruimte gaf hij een paard weg, dat, gelet op zijn gezichtsuitdrukking, duidelijk niet de bedoeling was. Zijn wenkbrauw fronsende tegenstander aanvaardde het cadeautje in stilte. Gedane zaken nemen geen keer, ook niet bij een schaakpartij.

“Ik had moeten winnen”, gaf Wim ruiterlijk toe. Maar ja, als je niet de juiste voortzetting kiest, is alleen teamgeest en een hogere rating niet voldoende om een goed resultaat uit het vuur te slepen.

Nico hield lang stand, had zelfs een klein materieelvoordeel, maar het eindspel was voor hem onhoudbaar geworden. Ook hij moest zijn meerdere erkennen, dat met een handdruk en felicitaties werd bevestigd.

Frank had een sterke focus, vertrouwde hij mij toe op de terugweg. Vanaf het begin van de partij bouwde hij aan een solide stelling, versterkte die daar waar mogelijk. Frank met een goede focus, zijn opponent weet daar nu alles van. Winst voor Frank.

Arik, onze jongste telg van de vereniging, én zijn eerste competitiewedstrijd. Ogenschijnlijk alsof het de gewoonste zaak van de wereld was, aanvaardde hij de felicitaties van zijn tegenstander. Met alleen een tot dame gepromoveerde pion, en uiteraard 2 koningen (na Kerstmis 3 koningen) op het bord, zag de tegenstander het nutteloze van verder spelen in. Ook gewonnen.

Met 4 verliespartijen, met 2 winstpartijen, maar met dezelfde sterke teamgeest als op de heenweg, werd koers gezet naar Nijkerk.